با این که موسی مبرقع (ع) در قم چندان نام شناخته شده ای نیست ، اما پیدا کردن مقبعره او کار اسانی است .کافی است هر جای شهری هستید سراغ محله چهل اختران بگیرد تا یکی از کوتاه ترین راه های رسیدن به مقبره ی فرزند امام محمد تقی (ع) رانشان تان بدهند. اسان ترین سر راست ترین راه دست رسی به معقبره پیوستن به خیابان شهید دل اذر است. خیابانی که مردم قم ان را به اختصار اذر میدانند . در حال حاضر بارز ترین نشانی کوچه چهل اختران ، خرابی خانه ها مغازه ها محله هاست . این خرابی ها از همان ابتدای کوچه تا ورودی آستان ادامه داشته . در این میان تنها عمارت تاریخی قدیمی توکلی است . که به اداعای تابلوی رنگ رورفته میراث فرهنگی قدمتی قاجاری دارد . از گزند ویرانی و نسیان جان در برده است . محله چهل اختران ، حال هوای غم انگیزی دارد ، با این استدلال که خرابی ها به زودی تبدیل به صحن های فراخ دلگشا خواهد شد، از کنار ومیرانی ها وبساط دست فروشان می گذریم و پابه به صحن امامزاده موسی مبرقع (ع)میزاریم.
صحن مجموعه چهل اختران ، در واقع حیاطی است مصور در میان طاق نماها و مقابر دور برش . در یک سوی ورودی مردانه و زنانه ارامگاه موسی مبرقع (ع) و مزار چهل اختران در یک سوی دیگر مسجد و سر در جمع جور بناهای که حرم حضرت زید است . کف حیاط مانند یک صفحه پازل با سنگ قبرهای نو و کهنه پر شده است. سر به زیر میشوم و مشغول تماشای سنگ قبرها. پیرمردی که از تیزی و شرزگی افتاب بعداظهر قم به گودی طاق نماها دور تا دور حیاط پناه برد ، به ما می گویند :<<قدیم ترها مرده هارا پشت ساختمان امامزاده دفن میکردند ، اما ان جا را سال هاست که شهرداری صاف کرده است و درخت کاشته است . این جا جدید تر است . این جا هم هنوز مرده خاک میکند>>. جمله اش که تمام میشود ، نگاهی به اسمان یکدست ابی بی ابر میاندازد ، پارچه ای از جیبش در میاورد عرق چینش را عقب میکشد و قطرات عرق روی پیشانی اش را میگرد . از خواندن سنگ نوشته ها دست میکشم . در شلوغی و رفت امد های از میان حق انتخاب های که پیش رویم است ، ورودی مردانه را که بر سردرش کتیبه استان مقدس حضرت موسی مبرقع (ع) دیده می شود ، انتخاب میکنم . در این انتخاب بی شک گنبد نونوار و منقوش شده با کاشی های رنگارنگ ، نقش مهمی دارد. کفش هایم راتحویل کفش دار می دهم وپا به تالار مستطیل شکل میزارم . روبه رویم ارامگاه موسی مبرقع(ع) قرار دارد و سمت راستم حرم چهل اختران خواننده می شود .
وقتی اعراب اشعری ساکن قم به سال 256 قمری ، با عربی قریبه که صورتش را با پارچه کرباسی پوشانده بود، رو به رو شدند ، احساس خطر کردند . ان ها ترس داشتند که این مرد از مخالفان حکومت باشد و خلیفه برای امان دادن به او ، ان ها را مواخذه کند . بعضی مورخان هم گفته اند ، اعراب اشعری نگران بودن که مبادا مرد برقع پوش با کاروان همراهش به قصد تعضیف قدرت ان ها بر منطقه ودست گری اعراب قم امده باشند . به هر روز ، اعراب به او پیغام دادند که قم را ترک کنند به این ترتیب موسی مبرقع (ع) راه دار المومنین کاشان در پیش گرفت . به زودی دوتن از دوست داران خاندان اهل بیت (ع) که از کوفه در پی موسی روان شده بودند ،از پس راه دور دراز به قم رسیدند و هویت مرد نقاب پوش را بر ملا کنید . سران قبیله اشعری که از دوست داران اهل بیت (ع) از کرده ای خود پشیمان شدند و راه کاشان در پیش گرفتنذد تا فرزند حضرت جواد (ع) را به قم برگردانند. اصرار سرگردگان عرب به بازگشت موسی (ع) جواب داد و او با همان صورت پوشیده به قم بازگشت و پیشنهاد اعراب و رهبری ان هارا بر عهده گرفت. علامه محدث <<میرزا حسن نوری >> در کتاب <<بدر مشعشع در احوال ذریه موسی مبرقع>> در باره ای سکونت موسی مبرقع در قم مینویسد <<و موسی بن محمد به قم مقیم بود و از ان جا به جای دیگر نرفت تا انگاه که او را به وفات رسید.>>
موسی (ع) دومین پسر موسی امام محمد تقی (ع) وسمانه مغربیه بود و وقتی به دنیا امد ، برادرش النقی دو ساله بود. منابع و کتاب تاریخی او را متولد 214ه ق می دانند و محل تولدش را مدینه گفته اند . چنان زیبارو بود که مردم کوچه بازار چشم به دنبالش میگردانند و چنان پرهیزکار و متعمد پدر بود که حضرت جواد (ع) در وصیعت نامه اش ان را متوالی اموالش خواننده . مردم مدینه موسی برقع پوش (ع) را تا سی سالگی اش در گوچه پس کوچه های شهرشان دیدند تا این که خواستند متوکل دهمین خلیفه عباسی ، راهی بغداد شد . با قتل متوکل به سال 247 ه ق و برای در اماان ماندن از ازار ماموران خلیفه ، راهی کوفه شدند 12 سال بعد ، دیگر کوفه هم برای فرزند امام نهم (ع) امن نبود ، پس بار دیگر نقاب بر چهره کشید ، بر اسب نشست و از کوفه ودسیسه هایش دور شد . موسی (ع) فکر ایران در سر داشت و به مهمان نوازی و عدالت خواهی ایرانیان دل خوش بود.
معرفی جاذبه های گردشگری چند شهر شمالی
پیشنهاد ویژه ما به شما تور کیش از مشهد است